Πουέρτα δε Αλκαλά
Συντεταγμένες: 40°25′12″N 3°41′20″W / 40.42000°N 3.68889°W
| Πουέρτα δε Αλκαλά | |
|---|---|
| Puerta de Alcalá | |
.jpg) | |
 | |
| Είδος | θριαμβική αψίδα[1] και πύλη της πόλης[1] |
| Αρχιτεκτονική | νεοκλασική αρχιτεκτονική |
| Διεύθυνση | Plaza Independencia[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°25′12″N 3°41′19″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Μαδρίτη[1] |
| Χώρα | Ισπανία[2][1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1769[1] |
| Δημιουργός | Francisco Gutiérrez Arribas[1], Φραντσέσκο Σαμπατίνι[1] και Roberto Michel[1] |
| Προστασία | Κληρονομιά πολιτιστικού ενδιαφέροντος (από 1976)[2] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Πουέρτα δε Αλκαλά (Puerta de Alcalá, Πύλη της Αλκαλά) είναι νεοκλασσικό μνημείο στην Πλάθα δε λα Ιντεπεντένθια στη Μαδρίτη, Ισπανία. Βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης και αρκετά μέτρα μακριά από την κύρια είσοδο του Πάρκο Μπουέν Ρετίρο. Την πλατεία διασχίζει η οδός Αλκαλά, αν και ο δρόμος δεν περνάει μέσα από το μνημείο, και είναι η αρχή των οδών Αλφόνσο ΙΒ΄, Σερράνο και Ολόθαγα.[3] Το όνομα προέρχεται από το παλιό μονοπάτι που ένωνε τη Μαδρίτη με την κοντινή πόλη Αλκαλά ντε Ενάρες.
Η Μαδρίτη στα τέλη του 18ου αιώνα παρέμενε ένα μονότονο χωριό όσον αφορά την εμφάνιση, που περιβαλλόταν από μεσαιωνικά τείχη. Περίπου το έτος 1774, ο βασιλιάς Καρόλος Γ΄ ανέθεσε στον Ιταλό αρχιτέκτονα Φραντσέσκο Σαμπατίνι[4] να κατασκευάσει μία μνημειώδη πύλη στα τείχη της πόλης από την οποία θα διερχόταν ένας νέος δρόμος προς την πόλη Αλκαλά, αντικαθιστώντας μια παλιότερη, μικρότερη πύλη, που βρισκόταν δίπλα και χρονολογούταν από τον 14ο αιώνα.[5] Ολοκληρώθηκε το 1778. Από την πύλη εισέρχονταν στη πόλη όσοι προέρχονται από τη Γαλλία, την Αραγονία και την Καταλονία.[6] Σήμερα, η μνημειακή πύλη βρίσκεται κοντά στο Σιντριβάνι της Κύβελης και στο πάρκο Ρετίρο.
Η νεοκλασική μνημειώδης εμφάνιση της πύλης είναι παρόμοια με αυτή των ρωμαϊκών θριαμβικών αψίδων, και ανεγέρθηκε με το εξωτερικό τμήμα να βλέπει ανατολικά. Η πύλη από τότε έχει αποκατασταθεί πέντε φορές στους παραπάνω από τους δύο αιώνες που στέκεται, η τελευταία στο τέλος του 20ού αιώνα. Είναι πρώτη αψίδα του Θριάμβου που κατασκευάστηκε στην Ευρώπη μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας[7] και προηγήθηκε άλλων όπως η Αψίδα του Θριάμβου και η Πύλη του Βραδεμβούργου.
Το περιβάλλον της πύλης έχει αλλάξει αρκετές φορές από τότε που άρχισε η κατασκευή της. Αρχικά βρισκόταν στα εξωτερικά όρια της Μαδρίτης ενώ σήμερα θεωρείται το τουριστικό κέντρο της πόλης και μοιάζει να βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης. Αυτή η αλλαγή οφείλεται στην επέκταση της γειτονιάς Σερράνο και στην επέκταση της οδού Αλκαλά. Τέλος, από το 1976 θεωρείται από το ισπανικό κράτος ιστορικό-πολιτιστικό μνημείο, ενώ στην κατηγορία αυτή ανήκει και η Πλάθα δε λα Ιντεπεντένθια.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 «Puerta de Alcalá». (Ισπανικά) Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Wiki Loves Monuments monuments database. 13 Νοεμβρίου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=es&srlang=es&srid=RI-51-0005028. - ↑ Mesonero de Romanos, Ramón (1833). «Monumentos de la Ciudad». Στο: M. de Burgos. Manual de Madrid: descripción de la corte y de la Villa (1η έκδοση). Madrid. σελίδες 315-317.
- ↑ Chueca Goitia, Fernando (1978), Francisco Sabatini y la Puerta de Alcalá, 60, Madrid: Villa de Madrid, σελ. 31
- ↑ Lopezosa Aparicio, Concepción (2004), Precisiones y nuevas aportaciones sobre la primitiva Puerta de Alcalá. Del Arco de Cajés a la propuesta de Ardemans, 14, Madrid: Anales de Historia del Arte, σελ. 181-191, ISSN 0214-6452
- ↑ Juberías Ochoa, Mariano (1971). Aula de Cultura, επιμ. La puerta de Alcalá y sus personajes (primera έκδοση). Madrid.
- ↑ Boletín Oficial del Estado, del 10 de marzo de 1976, Decreto 427/1976 de 6 de febrero por el que se declara monumento histórico-artístico de carácter nacional la Puerta de Alcalá, con su entorno de la Plaza de la Independencia. nº 60, pág. 4980